Proplematykę plomb celnych (zamknięć urzędowych) reguluje m.in. art. 65 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, oraz bardziej dokładnie rozporządzenie ministra finansów z dnia z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie zamknięć urzędowych.
Zgodnie z tymi przepisami zamknięcia urzędowe (w tym np. plomby) są nakładane: „jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia przestrzegania warunków procedury celnej , do której towar został zgłoszony”. Zatem teaoretycznie nie ma obowiązku zawsze i na wszystko nakładać zamknięć urzędowych. O ich nałożeniu decyduje naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (w jego imieniu każdy celnik lub upoważniony pracownik agencji celnej) po uprzedniej ocenie ryzyka wystąpienia nieprawidłowości. Innymi słowy zawsze wtedy gdy celnik lub pracownik agencji celnej uzna to za niezbędne, mogą nałożyć na towar zamknięcia urzędowe.
W teorii, zgodnie z przepisami zabezpieczenia urzędowe ( w tym tak zwane plomby celne ) można zakładać nie tylko na środki transportu, ale na wszelkie urządzenia, pomieszczenia, naczynia wykorzystywane do prowadzenia działalności podlegającej kontroli celno-skarbowej. Można też nakładać zabezpieczenia urzędowe na dokumenty.
Pośród zamknięć urzędowych (plomb) można wyróżnić:
1. plomby ołowiane lub z innych metali bądź ich stopów, o dużej plastyczności, odporne na zwykłe zużycie lub przypadkowe naruszenie, wraz z elementami mocującymi plombę posiadające identyfikujące plombe dane numeryczne;
2. plomby plastikowe stosowane jako specjalny rodzaj zamknięć, posiadające identyfikujące plombe dane numeryczne oraz imię i nazwisko osoby upoważnionej do jej stosowania, odpowiedni skrót lub kod, na którego podstawie organ celny państwa członkowskiego wyjścia może zidentyfikować daną osobę;
3. pieczęcie, stemple oraz inne znaki, których wzory zostały określone w przepisach;
4. plomby elektroniczne wykorzystujące technologie pozycjonowania satelitarnego i transmisji danych, wraz z elementami mocującymi plombę.
Klienci naszej Kancelarii